Als ik een dagboek zou hebben, zou dit de bladzijde zijn van een bizarre week. Een andere stijl dan je van mij gewend bent, maar voor mij fijn om het even op een rijtje te zetten š
Rollercoaster
Een week waarin het voor mij voelt alsof ik in een soort van rollercoaster zit. Het ene moment omhoog, het andere moment omlaag. En dat met een enorme snelheid.
Voor het gemak heb ik het alleen over mijn eigen agenda en laat ik de toestanden in Parijs en het overgereden jongetje in Utrecht maar even buiten beschouwing.
Afscheid
Vorige week zaterdag is de 99-jarige oma Jopie van Jeroen opgenomen in het ziekenhuis. Dinsdagmorgen ben ik nog even bij haar geweest. Ik gunde haar zo een rustige dood en toen ik haar zo in die diepe slaap (coma) zag liggen, raakte mij dat enorm. Schijnbaar was ze er niet en ik voelde zo duidelijk dat ze er wel was. En dat ze reageerde op de mensen die langskwamen en die tegen haar praatten. En ik vond het onmenselijk, ik vond dat ze de morfine maar omhoog moesten gooien en dat het dan afgelopen was. Eenmaal thuis kwam het besef: āWie ben ik om dit te willen beĆÆnvloeden, om de natuur te willen helpen? Wie ben ik om te bepalen of iemand lijdt?ā Blijkbaar was haar ziel er toch nog niet klaar voor die bewuste dinsdag. Gelukkig kregen we woensdagmorgen het verlossende telefoontje. Ze was in alle rust overleden. Op de manier waarop zij gewenst heeft.
Purenes vrouwencirkel
Diezelfde woensdag zou ik ās avonds mijn eerste vrouwencirkel faciliteren. Mijn hele systeem ging die dag in verweer. Knallende koppijn, pijn in mijn rug. Ik hoorde continue in gedachten: āDoe dit nu toch niet, dit kan jij niet.ā Steek je hoofd nu niet boven het maaiveld uit. Dit is Vianen hoor, die vrouwen gaan zich echt niet openstellenā¦ā bla bla blaā¦. En ik besefte mij zo goed dat het mijn beperkende overtuigingen zijn, dat het mijn āMissesā zijn die mij willen ābeschermenā, op hun manier danā¦. Dus ik bedankte ze om er vervolgens geen aandacht meer aan te schenken. Of zoals ik binnen de NLP Master heb geleerd:
āFeel the fear and do it anyway.ā
Ja, ik was ontzettend zenuwachtig en ik vond het enorm spannend. Doordat ik dit deelde met de groep merkte ik dat mijn kwetsbaarheid zorgde voor puurheid en vertrouwen. En het was heerlijk om te mogen doen. Een diepe buiging voor deze 16 vrouwen die met mij dit avontuur zijn begonnen. En dan krijg ik achteraf zulke mooie reacties, echt heel bijzonder.
āBijĀ binnenkomst voelde het gelijk goed, de sfeer, de geur, de kaarsjes en de muziek. En niet te vergeten .. jijĀ en allemaal aardige open vrouwen.ā
āIk vond het een zeer bijzondere avond.Ik heb geweldig geslapenā¦ Wat ik had kunnen verwachten wist ik niet. Ik was wel gespannen, nieuwe groep, vreemde mensen. En toen ik weg ging had ik een smile, heerlijk.ā
Tranen
Donderdagavond het afscheid van oma. Onze kinderen hebben -gelukkig- nog niet iets dergelijks meegemaakt. Ik was zo geraakt dat ze zo makkelijk naar haar toeliepen en haar bewonderden in de kist. Luna, die een prachtig gedicht heeft gemaakt en dit aan haar voorleest. Tranen komen samen met het besef dat we haar nooit meer zullen zien in haar fysieke lichaam.
Nieuwjaarsborrel
Om vervolgens vrijdag ons klaar te maken om de nieuwjaarsreceptie van de Bootcampclub Vianen te hosten in het Mindcenter en hier voor 35 sporters een workshop te begeleiden. Weer die zenuwen. Even een vraag tussendoor: āAls je dit vaker doet, gaat dit dan over? Of blijven de zenuwen?ā En dan de ontlading als het voorbij is en het een waardevolle en super gezellige avond is geworden.
Luna 11
En dan vandaag (zondag) de verjaardag van onze middelste. Luna is vandaag 11 jaar geworden. En natuurlijk ging ze gewoon hockeyen op haar verjaardag en als klap op de vuurpijl maakt ze 2 fantastische doelpunten, wat een cadeautje. En dat is zeā¦
Flow
Tenslotte hebben we morgen de begrafenis van oma Jopie. Kortom, van de ene gebeurtenis naar de andere. Elke dag weer, van de ene emotie naar de andere. En het is een uitdaging om in de flow te blijven, om met de stroom mee te gaan. Om te laten zijn wat er is. Dat verdriet en blijdschap heel dicht bij elkaar liggen. En het is redelijk gelukt, al zeg ik het zelf š
Liefs, Agnes