Month: maart 2016

Diepte
Een normale zondagavond. Ik maak voor mijn zoon (bijna 14) een kop thee. Het lepeltje dat ik in zijn mok heb gedaan is iets te klein, zodat deze ondergedompeld in de thee staat.

En dan hoor ik hem mompelen: “Nu weet ik zeker dat vrouwen geen diepte kunnen zien.” Proest…. Het is maar goed dat mijn thee nog te heet is om te drinken, anders had ik deze vast aan mijn lippen gehad en had ik mij goed verslikt…. “Hoe bedoel je dat, Milan?”

Jagen en besjes
“Nou”, vervolgt hij zijn betoog, ”bij geschiedenis hebben wij geleerd dat vrouwen geen diepte, afstand en snelheid kunnen inschatten. En dat is natuurlijk niet handig als je stenen of speren moet werpen tijdens de jacht. Daarom gingen de vrouwen besjes plukken terwijl de mannen dagenlang op jacht gingen. Eigenlijk heel logisch.” En hij gaat er gelijk ook heel stoer bij zitten om zijn punt te maken.

Ik moet echt enorm hard lachen, en voel mij opeens zwaar in de minderheid met aan mijn linkerhand mijn lief en aan de rechterkant mijn zoon. “Maar de besjes zijn toch ook heel belangrijk om te overleven?” probeer ik nog. “Ja hoor”, zegt hij. “Maar de mannen deden toch wel het echte zware werk en kwamen met heel veel vlees thuis, aan die besjes heb je natuurlijk nooit genoeg.”

Sisterhood
En opeens denk ik het te snappen: “Maar Milan, zou het misschien zo kunnen zijn, dat die vrouwen erg slim waren?” Hij schudt eens met z’n hoofd. Maar ik vervolg mijn gedachten: “Door hun mannen op pad te sturen met een ‘hele belangrijke’ taak hadden zij het rijk voor zich alleen. En daar, met al die vrouwen bij elkaar is sisterhood ontstaan, voor vrouwen zo veel belangrijker dan vlees.” Ik zie hem al kijken, komt zij weer aan met haar sisterhood…

En dan besluit ik hem nog een rechtse te geven: “Hé Milan, er zijn heel veel vegetariërs die heel goed zonder vlees kunnen leven. En er zijn maar weinig mensen die kunnen overleven zonder groenten en fruit 😉

Een brede glimlach verschijnt op zijn gezicht. “De thee is lekker, mam.”

Heerlijk, wat hou ik van deze jongen… <3 <3 <3

Wil je meer weten over PureNes? Like de FB pagina en blijf op de hoogte. Of schrijf je in via de nieuwsbrief op de homepage.

Circle of life

De dag dat een klein manneke deze aarde verlaat om aan een volgende reis te beginnen, terwijl in een ander gezin een klein manneke besluit dat deze dag een goed begin is om zijn aardse leven te beginnen. En dan komt ‘the circle of life’ wel heel dichtbij….

Vlak nadat ik het nare bericht van het verlies van het kleine ventje krijg, heb ik een sessie bij een vriendin van mij. Nu moet je weten dat ik niet heel makkelijk beelden krijg in een visualisatie, bij mij zijn het vaak woorden of gevoelens. Maar bij haar gebeurt er iets heel bijzonders:

Engel

Ik lig op de massagetafel en heel duidelijk zie ik opeens een gigantische engel achter mij met enorme vleugels. Ze brengt haar vleugels bij elkaar tot aan mijn hart en dat zie ik daarin een lief, klein jongetje liggen. Ze beschermt hem liefdevol met haar vleugels. En op dat moment beginnen de kerkklokken te luiden (in het echt). En bij elke klank zie ik hoe de engel en het jongetje steeds hoger en hoger gaan, totdat ik ze niet meer kan zien.

En als ik bij Miranda de deur uit ga, zie ik dit plaatje. En het is precies hoe ik het ervaren heb. Geertje van de Zijpp heeft deze tekening gemaakt en noemde het “Engel van de kinderen”. En ik weet: “Er wordt voor ons en onze kinderen gezorgd.”

Heaven is for real

Toevallig heb ik eerder deze week de film “Heaven is for real” gekeken, waarin een jongetje van 4 een bezoek brengt aan het leven hierna (en hiervoor 😉 tijdens een operatie. Een prachtige film die erg resoneert bij mij.

Sprookje van de dood

Een jaar of 4 geleden kwam ik namelijk in aanraking met het boek “Het Sprookje van de Dood” waarin het verhaal wordt verteld van hoe het zou kunnen zijn.

In een notendop gaat het boek erover dat we eigenlijk voor de conceptie al besluiten wat ons levensverhaal gaat worden. En dat we zelf onze leermeesters (voor alle lessen in het leven) uitkiezen. Als we geboren worden, zijn we alles vergeten. En we doen er alles aan om het ons in het aardse leven weer te herinneren.

Ik heb dit voor waarheid aangenomen. Omdat het mij vertrouwen en rust geeft. En natuurlijk doet dat niets af aan het verdriet en de machteloosheid die ik voel als ik meeleef met de ouders die hun kindje moeten missen. Die ze nooit meer kunnen knuffelen. Die het moeten doen met de herinneringen die dit bijzondere mannetje achterlaat. Letterlijk en figuurlijk hartverscheurend. Ik ben dankbaar dat ik mij niet kan voorstellen hoe dit moet voelen….

Daartegenover staat de blijdschap, het geluk en de onvoorwaardelijke liefde die ik voel als ik met mijn aandacht naar de kersverse ouders ga. De dag dat de liefde tussen man en vrouw tastbaar, voelbaar en zichtbaar wordt. Nog wennen aan elkaar, overspoeld worden door de liefde, kwetsbaar en zeker tegelijk. Opeens weten wat ècht belangrijk is…..

Voor iedereen die het op dit moment nodig heeft wens ik licht, liefde, vertrouwen en wijsheid.