milan_spreekbeurtMilan (11) heeft vandaag zijn spreekbeurt. Gisteren zei hij tegen mij: “Mam, ik ben eigenlijk best zenuwachtig.” Mijn eerste reactie was dat ik hem wilde zeggen dat dit toch helemaal niet nodig was. Gelukkig slikte ik mijn woorden op tijd in en ik legde hem uit dat bij mij zenuwachtig zijn betekent dat ik alert ben en dat ik mij goed kan concentreren.

Dat ik het in mijn lijf kan voelen als het mij helpt en wanneer het mij tegenwerkt. Ik vertelde hem dat ik laatst voor een groep ‘moest’ staan en dat ik zo zenuwachtig was dat ik er misselijk van was, en dan bedoel ik ook echt heel misselijk. Ik dacht echt dat ik ziek was en was in staat om naar huis te gaan. Kijk, en dan is zenuwachtig zijn niet zo handig. Milan schudde zijn hoofd en zei dat hij het zo erg gelukkig niet had.

Vanmorgen oefent hij nog even zijn spreekbeurt. Of we nog tips en tops hadden. Wat zijn grootste talent is, is dat Milan zichzelf is en ik geef hem de tip om echt zichzelf te zijn en zijn verhaal te vertellen. “Dit is jouw moment.” Net voor hij de deur uitgaat zegt hij nog even: “Jij durft niet wat ik nu ga doen, hè mamma?” “Nee schat, dat durf ik nog niet.” En ik zie hem groeien.

Onderweg naar school zegt Milan tegen pappa: “Ik ben eigenlijk helemaal niet zo zenuwachtig meer, gelukkig heb ik het nog een keer kunnen oefenen. Ik heb er eigenlijk wel zin in.”

En laat nou deze trotse moeder al de hele ochtend misselijk zijn 😉

Liefs, Agnes