miniMag ik jullie voorstellen aan mijn vriendje de komende week? Vriendje omdat ik gelukkig de navigatie van thuis heb meegenomen en ik het heel rustgevend blijk te vinden dat een mannenstem mij de weg wijst 😉 

Net geland op Ibiza om deel te nemen aan de Shakti Facilitator Training, met knikkende knieen de sleutels van mijn gehuurde auto halen. Om het enigszins binnen de comfortzone te houden, had ik een Mini uitgezocht. Ik loop naar de betreffende parkeerplaats, eh… dit is wel een grotere Mini dan die ik thuis heb. Hebben jullie geen kleiner formaat? Ik word nog net niet uitgelachen… nog kleiner? Nee, sorry mevrouw… Ik ga zitten achter het stuur en begin enorm te trillen, tranen stromen over mijn wangen. Dit kan ik niet! Al jaren leun ik heerlijk op mijn steun en toeverlaat en laat ik mij in het buitenland graag rondrijden. Lekker binnen die comfort zone. En waarom kon ik nou niet gewoon een taxi nemen naar het huis waar we zitten? Oh, ja ik zat daar om vrijheid te ervaren en dan is een auto wel heel handig. 

images-118Even doorzetten Agnes, natuurlijk kun je dit wel. Gewoon rustig aan, stapje voor stapje… Eerst rustig de navigatie aanzetten, de garage uitrijden en just go… Om het nog wat makkelijker te maken, regent het pijpenstelen en bliksemt het behoorlijk. Maar goed, rustig aan… stapje voor stapje. En voor ik het weet rijd ik alweer halverwege het eiland en kom ‘toevallig’ bij mijn favoriete lunchtentje terecht, La Paloma. Helaas nog niet open en fully booked. En als ik dan weer verder rij, bedenk ik mij dat de muziek nu ook wel erbij aankan. Dus rij ik verder op de oh zo bekende Ibiza beat. Ik begin zelfs een beetje te ontspannen en zet mijn rugleuning een beetje naar achter. Ik heb de tijd aan mijzelf en besluit nog een extra ritje te maken en daarna naar het huis te gaan, waar ik deze week verblijf. Per e-mail al een routebeschrijving gekregen met termen als ‘all the way up the hill’ ‘a bumpy ride’ en ‘take it slow’. Maar goed, inmiddels kan ik de hele wereld aan, appeltje eitje 🙂.

Waar het precies fout is gegaan weet ik niet, maar een terreinwagen was geen overbodige luxe geweest. Tot ik ergens in de middle of nowhere uitkom en niet verder kom. Mmmm…. dit lijkt niet heel erg op de foto’s die ik vantevoren heb gezien. Geen paniek, toch maar weer terug en de weg opnieuw nemen. Arme Mini, ik ga de rest van de week lief voor je zijn hoor 😉En dan toch weer een afslag missen, keren waar ik vantevoren niet had gedacht dat het kon en weer doorgaan. Wat een opluchting als ik dan eindelijk het gele bordje Can Can zie en weet dat ik mijn eerste bestemming deze week heb bereikt… <

agnesnaam