agnes

Het was donker vannacht, pikzwart. Ik zie mijzelf in bed liggen terwijl ik in slaap probeer te vallen.

Vergif
Ik zie hoe jaloezie en onzekerheid in mijn lijf willen dringen. In de vorm van een slang, die dit als een soort vergif inbrengt. En ik merk dat ik er tegen aan het vechten ben. Ik voel dat mijn ziel vertrouwen heeft. Dus dat ik deze ‘waarschuwingen’ niet meer nodig heb. En dat vechten kost energie, en het lijkt alsof het ‘gif’ steeds sterker wordt. Ik voel ook daadwerkelijk fysieke pijn in mijn linkerbeen en linkerarm.

Wijsheid
En dan denk ik aan de woorden van een wijze vrouw die ik zondag op de beurs heb ontmoet. Ze zei letterlijk: “Gebruik de slang die in je buurt is, niet om z’n gif. Gebruik ‘m om zijn onuitputtelijke wijsheid.” Intuïtief voel ik dat het klopt, ook al kan ik het nog niet helemaal plaatsen. Ik val eindelijk in slaap…

’s Morgens krijg ik dit mooie plaatje op mijn Facebook tijdlijn en ik weet gelijk dat dit de slang is waar ik over heb gedroomd. Als ik de betekenis van de slang opzoek, komt deze tekst tevoorschijn:

De slang staat voor wedergeboorte en herrijzenis, metamorfose, geneeskunde, de stroom van het leven, mysterie en kracht. Slangen staan vaak symbool voor magie.  Slangen zorgen ervoor dat je je angsten en negatieve gedachten die ziekte kunnen veroorzaken, kwijtraakt.

Opeens heb ik een heel ander wereldbeeld. Ik heb het volste vertrouwen dat ik heerlijk ga slapen vannacht en stiekem hoop ik op nog een bezoekje van de slang 😉

Liefs, Agnes

Als ik een dagboek zou hebben, zou dit de bladzijde zijn van een bizarre week. Een andere stijl dan je van mij gewend bent, maar voor mij fijn om het even op een rijtje te zetten 😉

Rollercoaster
Een week waarin het voor mij voelt alsof ik in een soort van rollercoaster zit. Het ene moment omhoog, het andere moment omlaag. En dat met een enorme snelheid.

Voor het gemak heb ik het alleen over mijn eigen agenda en laat ik de toestanden in Parijs en het overgereden jongetje in Utrecht maar even buiten beschouwing.

Afscheid
Vorige week zaterdag is de 99-jarige oma Jopie van Jeroen opgenomen in het ziekenhuis. Dinsdagmorgen ben ik nog even bij haar geweest. Ik gunde haar zo een rustige dood en toen ik haar zo in die diepe slaap (coma) zag liggen, raakte mij dat enorm. Schijnbaar was ze er niet en ik voelde zo duidelijk dat ze er wel was. En dat ze reageerde op de mensen die langskwamen en die tegen haar praatten. En ik vond het onmenselijk, ik vond dat ze de morfine maar omhoog moesten gooien en dat het dan afgelopen was. Eenmaal thuis kwam het besef: “Wie ben ik om dit te willen beïnvloeden, om de natuur te willen helpen? Wie ben ik om te bepalen of iemand lijdt?” Blijkbaar was haar ziel er toch nog niet klaar voor die bewuste dinsdag. Gelukkig kregen we woensdagmorgen het verlossende telefoontje. Ze was in alle rust overleden. Op de manier waarop zij gewenst heeft.

Purenes vrouwencirkel

Diezelfde woensdag zou ik ’s avonds mijn eerste vrouwencirkel faciliteren. Mijn hele systeem ging die dag in verweer. Knallende koppijn, pijn in mijn rug. Ik hoorde continue in gedachten: “Doe dit nu toch niet, dit kan jij niet.” Steek je hoofd nu niet boven het maaiveld uit. Dit is Vianen hoor, die vrouwen gaan zich echt niet openstellen…” bla bla bla…. En ik besefte mij zo goed dat het mijn beperkende overtuigingen zijn, dat het mijn “Misses” zijn die mij willen “beschermen”, op hun manier dan…. Dus ik bedankte ze om er vervolgens geen aandacht meer aan te schenken. Of zoals ik binnen de NLP Master heb geleerd:

“Feel the fear and do it anyway.”

Ja, ik was ontzettend zenuwachtig en ik vond het enorm spannend. Doordat ik dit deelde met de groep merkte ik dat mijn kwetsbaarheid zorgde voor puurheid en vertrouwen. En het was heerlijk om te mogen doen. Een diepe buiging voor deze 16 vrouwen die met mij dit avontuur zijn begonnen. En dan krijg ik achteraf zulke mooie reacties, echt heel bijzonder.

“Bij binnenkomst voelde het gelijk goed, de sfeer, de geur, de kaarsjes en de muziek. En niet te vergeten .. jij en allemaal aardige open vrouwen.”

“Ik vond het een zeer bijzondere avond.Ik heb geweldig geslapen… Wat ik had kunnen verwachten wist ik niet. Ik was wel gespannen, nieuwe groep, vreemde mensen. En toen ik weg ging had ik een smile, heerlijk.”

Tranen
Donderdagavond het afscheid van oma. Onze kinderen hebben -gelukkig- nog niet iets dergelijks meegemaakt. Ik was zo geraakt dat ze zo makkelijk naar haar toeliepen en haar bewonderden in de kist. Luna, die een prachtig gedicht heeft gemaakt en dit aan haar voorleest. Tranen komen samen met het besef dat we haar nooit meer zullen zien in haar fysieke lichaam.

Nieuwjaarsborrel
Om vervolgens vrijdag ons klaar te maken om de nieuwjaarsreceptie van de Bootcampclub Vianen te hosten in het Mindcenter en hier voor 35 sporters een workshop te begeleiden. Weer die zenuwen. Even een vraag tussendoor: “Als je dit vaker doet, gaat dit dan over? Of blijven de zenuwen?” En dan de ontlading als het voorbij is en het een waardevolle en super gezellige avond is geworden.

Luna 11
En dan vandaag (zondag) de verjaardag van onze middelste. Luna is vandaag 11 jaar geworden. En natuurlijk ging ze gewoon hockeyen op haar verjaardag en als klap op de vuurpijl maakt ze 2 fantastische doelpunten, wat een cadeautje. En dat is ze…

Flow
Tenslotte hebben we morgen de begrafenis van oma Jopie. Kortom, van de ene gebeurtenis naar de andere. Elke dag weer, van de ene emotie naar de andere. En het is een uitdaging om in de flow te blijven, om met de stroom mee te gaan. Om te laten zijn wat er is. Dat verdriet en blijdschap heel dicht bij elkaar liggen. En het is redelijk gelukt, al zeg ik het zelf 😉

Liefs, Agnes

2014 is voor mij een jaar geweest van leren en rust. Het inzicht dat dingen ook moeiteloos kunnen was voor mij een van de grootste cadeaus van dit jaar. Het jaar bestond uit meer cadeautjes en deze wil ik graag met je delen.

Ik wens je een fantastisch 2015 toe, waarin al je dromen en wensen uit mogen komen! <3 Agnes

Mijn top 5 ervaringen

1. Hawaii
Onze reis naar Hawaii staat uiteraard helemaal bovenaan. Een couples retreat waarin we ontzettend veel verbinding hebben ervaren. Met elkaar, en met de natuur. We zwommen met de dolfijnen, we hoorden de walvissen onder water en zagen hun schouwspel boven water. Een fantastische ervaring die mij enorm geraakt heeft.

2. Open up
Een andere reis die wij met het gezin maakten, was afgelopen zomer op Open Up. Een festival met veel workshops op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Wat ik heel bijzonder vond was dat de kinderen zo welkom waren. En daar zag je heel duidelijk het concept : It takes a village to raise a child. Unaniem is hier besloten dat deze volgend jaar weer op ons lijstje komt.

3. Dakini Woman’s Way
Op 3 staat mijn werk als dakini bij de Woman’s Way. Een hele bijzondere ervaring. Voor mij was het zo’n inzicht dat ik niets hoef te doen, dat ik gewoon kan zijn met wie ik ben. Ik kon oefenen met het luisteren naar mijn intuïtie. Wanneer heeft iemand ondersteuning nodig en op welk moment is juist het eigen proces nodig?

4. Vitamine D
Op 4, heel verrassend, de ontdekking van Vitamine D. De laatste 3 maanden van het jaar zijn niet mijn meest favoriete maanden. Ik merk dan dat ik veel minder energie heb. En nu slik ik sinds een paar weken extra vitamine D. En het is net of de mist uit mijn hoofd is. Ik ben helder, heb zin om nieuwe ideeën neer te zetten en uit te werken. Ik ben zelfs heel relaxed de kerstdagen in gegaan, joehoe!

5. Zielenlezing
Een top 5 vond ik meer dan genoeg, en toch vind ik het lastig kiezen wat dan op nummer 5 komt. Ik ben heel blij met de Osho meditatietrainingen die ik heb gevolgd. Of de combinatie YinYoga/Bootcamp die heel goed voor mij is. En toch komt de zielenlezing op nummer 5. Deze heeft heel veel indruk op mij gemaakt. Met behulp van kaarten wordt gekeken naar je zielenbestemming. Waarvoor ben je hier? Wat heb je al doorgemaakt? Waar zit je nu midden in? En waar ga je naar toe? Met welke intentie kwam je hier tijdens je geboorte? Het was voor mij herkenning en nieuwe inzichten tegelijk. Ik wil deze vorm ook zeker aan gaan bieden binnen Purenes. Ik gun dit echt iedereen.

Voor mij is onderstaande tekst de essentie van Purenes. Dit is waar het over gaat.
Gathering ourselves.
Celebrate.
Speak your truth.

We are the ones we’ve been waiting for.

A Hopi Elder Speaks

“You have been telling the people that this is the Eleventh Hour, 

now you must go back and tell the people that this is THE HOUR. 
And there are things to be considered…

Where are you living?
What are you doing?
What are your relationships?
Are you in right relation?
Where is your water?
Know your garden.
It is time to speak your Truth.
Create your community.
Be good to each other.
And do not look outside yourself for the leader.
We are the ones we’ve been waiting for.”

“This could be a good time! There is a river flowing now very fast.
It is so great and swift that there are those who will be afraid.
They will try to hold on to the shore. 
They will feel they are being torn apart and will suffer greatly.
Know the river has its destination.
The elders say we must let go of the shore, push off into the middle of the river, 
keep our eyes open, and our heads above the water.

And I say, see who is in there with you and celebrate.
At this time in history, we are to take nothing personally. 
Least of all, ourselves. 
For the moment that we do, our spiritual growth and journey comes to a halt.

The time of the lone wolf is over. Gather yourselves!
Banish the word struggle from your attitude and your vocabulary.
All that we do now must be done in a sacred manner and in celebration.
We are the ones we’ve been waiting for.”

Oraibi, Arizona
Hopi Nation

Precies 42 jaar geleden kwam je hier op aarde een kijkje nemen. Hoe veilig het was in de buik van mamma, met zoveel geweld kwam je ter wereld (lees:vacuümpomp).

Was je er misschien nog niet helemaal klaar voor? Aan de ene kant nieuwsgierig naar wat het leven je te bieden heeft, aan de andere kant overweldigd door het licht en de kou buiten?

Of wilde je moeder je nog even beschermen en niet loslaten? Dit ken ik zelf namelijk al te goed.

Lezing van de ziel
Een zielenlezing afgelopen donderdag heeft ervoor gezorgd dat je je herinnert met welke verwachting je hier bent gekomen. Een enthousiaste ziel die het leven in alle aspecten wil ervaren. En die beseft dat er zonder duister geen licht is. Een ziel die beseft dat alles doorleeft mag worden.

Aanpassen
En op foto’s van vroeger zie ik een bijzonder meisje. Een vrolijk meisje en een angstig meisje. Als kind heb je ervaringen gehad die je niet kon plaatsen. En ik geloof dat je aanvoelde dat je dit beter voor jezelf kan houden. En je werd bang. Bang om anders te zijn. Bang om nergens meer bij te horen. En je ging je aanpassen. En dat kan je heel goed, meer dan goed. Puur uit zelfbescherming.

En je ging steeds verder van je doel weg. En nu is het tijd om dit doel weer te gaan leven. Voor jezelf èn voor anderen. Het is nu oké om anders te zijn. Ieder mens is uniek. Waarom zou jij dit niet mogen zijn? Het is tijd om je authentieke ik vrij te laten. Om te experimenteren, voelen en ervaren hoe het is om jezelf te kunnen zijn. En niets te MOETEN, gewoon te mogen ZIJN. Iemand zei laatst nog tegen je:

We zijn human BEings, not human Doings….

Commitment
En wat is er mooier dan op deze geboortedag het commitment met jezelf aan te gaan om weer in de energie te gaan van dat kleine -nog net niet geboren- meisje die vol enthousiasme het leven zou gaan ervaren en volledig zou gaan schijnen. De dolfijnenenergie die je zo goed kent, om je daarmee weer te verbinden.

 

 

 

Lieve Ag,
Van harte gefeliciteerd met deze bijzondere geboortedag. Ik wens voor jou een jaar vol liefde, licht, energie, enthousiasme, gezondheid, plezier, bijzondere ervaringen, groei, geluk, overvloed en veiligheid om je authenticiteit volledig te kunnen omarmen.

Maak er een heerlijke dag van met je mooie gezin. ONTVANG (en ja, die uitdaging is er nog steeds) en GENIET!! I love you schat. Jij maakt mijn leven een heel stuk leuker.

Een hele dikke knuffel van mij……

Wild Woman, waar denk jij aan bij deze woorden? Gisteravond werd duidelijk welk beeld ik van de Wild Woman had en hoe bevrijdend het is als er een ander beeld ontstaat.

Wild Woman, dat was de titel van de vrouwencirkel, waar ik voor werd uitgenodigd. Ik voelde direct een YES en tegelijkertijd een NO. En dat is voor mij altijd een teken om mij gelijk aan te melden 😉 Omdat het een nogal druk weekend was, had ik geen gelegenheid gehad om erg over de NO na te denken. Ook wel fijn, want dat kunnen voor mij ook momenten zijn om op het laatste moment af te zeggen.

Vertekend beeld
Tijdens de beginmeditatie werd ons gevraagd hoe het met onze Wild Woman stond. In hoeverre ze kan en mag bestaan. En Wendy, degene die de cirkel leidde, las ons een stuk uit een boek voor. Waarin naar voren kwam dat er verschillende opvattingen zijn over de wilde vrouw. En ik besefte mij opeens wat voor beperkend beeld ik van mijn wilde vrouw had.

In mijn beleving is mijn wilde vrouw is een vrouw die in de natuur leeft, haren op haar tanden (en een hele berg onder haar oksels), verwilderd, doet precies waar ze zelf zin in heeft, eventueel ten koste van een ander. Mijn wilde vrouw shockeert, provoceert en manipuleert. Ze is oud, rauw, oer en primitief, een heks.

Je kunt je voorstellen dat ik een beetje bang voor haar ben, dat ze er ook niet mag zijn van mij. En dat ik het beeld wegduw dat zij een stuk van mij is. En dat ik hier heel erg mee geconfronteerd werd toen wij deze zomer een paar nachten in een tipi-tent sliepen. Ik vond dat dit stuk ook een deel van mij MOEST zijn. Wat een struggle was dat zeg.

Een ander beeld
En deze avond kom ik er achter dat de wilde vrouw ook het volgende kan inhouden: genieten van het leven, genieten van de liefde, voor jezelf zorgen, van jezelf houden, liefdevol grenzen aangeven, dansen zoals het lijf het wil, stilte als dat nodig is, luxe als dat is wat ze wil. Wendy had 4 godinnen uitgezocht bij dit thema en ik herken ze allemaal in mij: Aphrodite (liefde), Kali (dood en wedergeboorte), Freya (seksualiteit) en Pele (passie). En toen viel het kwartje. Mijn wilde vrouw leeft volop in mij, ze was me alleen nog niet zo opgevallen in deze hoedanigheid. Wat een opluchting zeg!

Tijdens het dansen, zei de wilde vrouw in mij: “Het hoeft echt allemaal niet rauw en zwaar te zijn, zullen we gewoon lol gaan maken en gaan genieten?” En dat deed ik.
Ik danste zoals ik dat wilde, bewoog zoals ik dat wilde, genoot zoals ik dat wilde. Energie stroomde door mijn hele lijf en daarbuiten. Ik was wakker geworden en zou nog lang niet gaan slapen 🙂

Sinds vanmorgen ben ik weer een inzicht rijker. En ervaren waar het lijf allemaal toe in staat is als weerstand en oordelen verdwijnen. En dat allemaal tijdens een niet geplande yogales…..

Ik kom aan bij de les meditatieve yoga, die niet doorgaat, Vandaag wordt het hatha yoga. In eerste instantie vind ik het jammer, maar vrij snel daarna weet ik dat dit soort dingen niet zomaar gebeuren.

En ik denk : “Oke, laat maar komen.”

Het is een les met heel veel stretch oefeningen voor de benen. En dan te weten dat vooroverbuigingen en torso’s niet mijn favoriete bezigheden zijn. Hetgeen nog zachtjes uitgedrukt is.

Maar goed, ik heb net een Women’s Way weekend achter de rug met als thema love en selflove dus ik besluit heel lief te zijn voor mijzelf.

Weerstand

Normaal gesproken- en zo ook deze ochtend-  voel ik bij de minste vooroverbuiging al een irritante, brandende pijn aan de achterkant van mijn benen. En ik veroordeel mijzelf daar vaak over. Mijn Miss Perfect zegt dan dingen als: Waarom kan ik het nu niet zo ver als zij, waarom ben ik niet leniger, pffff…. jeetje wat ben ik een stijve plank.

Lief voor mijzelf

Maar vanmorgen niet. Want ik ben lief voor mijzelf. En ik accepteer mijn lijf. En ik accepteer mijn beperkingen. Nee, niet alles is even soepel, jammer dan.

En dan merk ik opeens iets bijzonders: De pijn in mijn benen wordt langzaam minder, en bij een volgende uitademing kom ik zelfs een klein stukje verder. Nu had ik er wel van gehoord dat je jezelf in de weg kan zitten bij dit soort oefeningen, dat weerstand de meeste pijn veroorzaakt en meer van dit soort dingen.

Overgave

Maar nu ervaarde ik het echt zelf. En ik merk dat ik in mijzelf glimlach, waardoor er nog meer ruimte in mijn benen komt. En waardoor ik nog meer in de overgave kan gaan. Wat een waardevolle les voor mij.

En nee, het lukt mij nog steeds niet om mijn benen in mijn nek te leggen.

Maar ik weet wel dat als ik vriendelijk blijf voor mijzelf dat de weerstand verdwijnt, er meer ruimte komt en dat ik er ook nog eens veel plezier aan beleef.

Goh, het lijkt het echte leven wel…. 😉